Kırıklarımı topluyorum papatya misali
Acıdı acımadı, kanadı kanamadı…
Sürüp gidiyor bitmeyen yapraklar gibi,
İçimde enkazların derin yarası
Bitmiyor, geçmek de bilmiyor.
Tam oldu diyorum, başa dönüyor
Güçsüzlüğümden midir bilinmez…
Bu bendeki yaralar canımı acıtıyor.
Aşk değil, sevda değil bendeki
Var olan; içimdeki hayat yorgunluğu
Kalbim taşlaşmış bedenimdeki,
Ruhum kıyıda ağlıyor buğulu
Yeter diyorum dertlere gelme…
Ben aciz, ben bitkinim
‘Dur’ diyorum daha fazla tüketme
Soğuk kış gibi yaşadığım iklimim
Geçecek mi bilmem…
Olur mu? Bir gün bana da bir merhem
Bekliyorum sabırla, tükenişe gitmem
Ben yine de umutluyum, geçicidir endişem
| 
Yorumlar
